കരയാന്‍ മറന്നു പോയവന്‍...

കരയാന്‍ മറന്നു പോയവന്‍...

ഇന്നലെ രാവിലെ നേരത്തെ തന്നെ തിരിച്ചു പോരേണ്ടി വന്നു ..ഞായറാഴ്ച ആയതു കൊണ്ടാണോ എന്തോ K.S.R.T.C യില്‍ വല്യ തിരക്കില്ല ..രാവിലെ നല്ല തണുപ്പ്.. എന്നും കാണുന്ന കാഴ്ചകള്‍ ആയതു കൊണ്ടു പുറത്തേക്ക് നോകാനും തോന്നീല്യ .. പെട്ടെന്ന് അടുത്ത് ഒരു 4 വയസ്സ് പ്രായമുള്ള കുട്ടിയേം കൊണ്ടു ഒരു മാന്യദേഹം വന്നിരുന്നു.. കൊല് കൊലുന്നെനെ സംസാരിക്കുന്ന ഒരു കിലുക്കം പെട്ടി ...കാണാനും ഒരു കുഞ്ഞു സുന്ദരി..നല്ലോണം ഒരുക്കീടുണ്ട് ..അതിങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചോദികുന്നുണ്ട്‌ ...ഇടക്കെന്നെ ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കും.. ഞാന്‍ ശ്രദിക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടാല്‍ പതുകെ കയ്യിലുള്ള മൊബൈലില്‍ ഒന്നു തൊടും... ഞാനൊന്നു ചിരിച്ചു.. പുള്ളികാരി വേഗം മുഖം തിരിച്ചു ഗൌരവതിലിരുന്നു ..ഈ കലാപരിപാടി കുറച്ചു നേരം തുടര്‍ന്ന് ... പതുക്കെ കുട്ടിയുടെ അച്ചന്‍ ഇടപ്പെട്ടു.. പരിചയപ്പെട്ടു... ഒരു ഗള്‍ഫ് ആണ്.. ഞാനൊരു സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ കുളാണ്ടര്‍ ആണെന്ന് കേട്ടപ്പോള്‍ വലിയ ഇഷ്ടം കാണിച്ചു ..പാവം ആഗോള പ്രതിസന്ധി ഒന്നും അറിഞ്ഞട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു..ഈയിടെയായി തൊഴില്‍ മറ്റുള്ല്ലവരോട് പറയാന്‍ ഒരു പേടിയാ.. കാലം കലി കാലം ...അപ്പോഴേക്കും നമ്മുടെ ഹസീനകൊച്ചു എല്ലാവരുമായും ആന്ഗ്യ വിനിമയം തുടങ്ങി..എല്ലാവരും പതുകെ ഒന്നു കൊഞ്ചിക്കുന്നതും കണ്ടു...

"നാശങ്ങള്‍ ..മനുഷ്യനെ മെനക്കെടുത്താന്‍ ..കെട്ടിയെടുതോളും .." കണ്ടക്ടര്‍ സാറിന്റെ അട്ടഹാസം കേട്ടപ്പോള്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... ഒരു തമിഴത്തി(വംശീയ അധിക്ഷേപമല്ല ) ഒരു കുഞ്ഞുമുണ്ട്‌ .. നമ്മുടെ നായികയെകാള്‍ ചെറുതാണ്.എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് അവജ്ഞ... ഞാനും അപ്പോഴാണ്‌ ശ്രദ്ധിച്ചത്.. അവരടുത്തു വന്നിരുന്നാലോ എന്ന് കരുതി സീറ്റില്‍ എല്ലാവരും വിശാലമായി ഇരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി ..

കഥാനായിക കയ്യെത്തിച്ച് അവനെ തോണ്ടാനുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങി .. പെട്ടെന്ന് അതിന്റെ അച്ഛന്‍ അവള്‍ ചെയ്താ തെറ്റിനെ ചീത്ത പറഞ്ഞു ...കയ്യില്‍ അഴുകാക്കണ്ട ..അറപ്പു തോന്നണില്ലേ നിനക്ക് ..അങ്ങിനെ പോയി നമ്മുടെ ഗള്‍ഫോപദേശം ..

എന്നെ അത്ഭുതപെടുത്തിയത് അതല്ല.. ഇത്രയോകെ നടന്നിട്ടും ആ കുട്ടികൊരു അനക്കമില്ല ...ശരിക്കും ഒരു നിര്‍വികാരത... ഞാനതിനെ അപ്പോഴാണ്‌ ശരിക്കും ശ്രദ്ധിച്ചത് ...ചെമ്പിച്ച മുടി ആകെ അലങ്കൊലമായിട്ടു കിടക്കുകയാണ് ..നല്ല കറുത്ത പുരികങ്ങള്‍ ..മുഖം നിറയെ ചളിയാണ്‌ ...ഒന്നു രണ്ടു മുറിവുകളും മുഖത്തുണ്ട്‌ ..കണ്ണുകളില്‍ കുസൃതിയോ തിളക്കമോ ഒന്നും ഇല്ലാത്തതു ശരിക്കും അത്ബുതപെടുത്തി.. കുടുക്കുകള്‍ പൊട്ടിയ ഒരു ഷര്‍ട്ട്‌ ഇട്ടിട്ടുണ്ട് ..
ആ കണ്ണുകളിലെ നിര്‍വികാരത എന്നെ ശരിക്കും ഭയപ്പെടുതിക്കളഞ്ഞു ..ഇതെന്റെ ലോകമല്ല എന്നവന്‍ ഉറക്കെ പറയുന്ന പോലെ ..തന്നെ പുച്ച്ചിക്കുന്ന വെറുക്കുന്ന ഈ ലോകത്ത് നിന്നവന്‍ പരന്നു പോവാന്‍ കൊതിക്കുന്ന പോലെ ...ആ വരണ്ട കണ്ണുകള്‍ എന്റെ ഉറക്കത്തിന്റെ ഇടവേളകളില്‍ ഒരുപാടു ശല്യപ്പെടുതുന്നു ...തൊട്ടടുത്ത്‌ എല്ലാ കണ്ണുകളിലും ഓമനത്തം വിതറി ഒരു കുട്ടി..നേരെ മുന്‍പില്‍ കാണുന്നത് പോലും ഇഷ്ടമില്ലാത്ത തരത്തില്‍ വേറൊന്ന് ...

സത്യം പറയട്ടെ..അവന്റെ നിസ്സഹായവസ്തയേക്കാള്‍ എന്നെ അസ്വസ്തനാകിയത് അവന്റെ ആ നിര്‍വികാരതയാണ്‌ ..ഒരു പാട് ചിന്തിച്ചു കൂട്ടി.. നമുക്ക് ചുറ്റും ..നമ്മുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ ....നമ്മുടെ ചിന്തകള്‍ ...പ്രവൃത്തികള്‍ ...പക്ഷെ എല്ലാ ചിന്തകല്കും ഒരവസാനമുണ്ട് ....എല്ല്ലാം ആ കണ്ണുകളില്‍....

ഒരു അനുബന്ധം

ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പില്‍ ബസ്സ് കാത്തു നില്‍കുമ്പോള്‍ ഒരു ബസ്സ് നിര്‍ത്താതെ പോയി ..വളരെ സ്പീഡില്‍ .."ഹൂ ..ഇവന്മാരെന്താ വായുഗുളിക വാങ്ങിക്കാന്‍ പോവാണോ .." പിന്നീടങ്ങോട്ട് ബസുകാരുടെ മരണ പാചിലിനെ വിമര്‍ശിച്ചു ഒരു വലിയ ചര്‍ച്ചാ..എല്ലാ സ്റൊപിലും ബസ്സ് നിര്‍ത്തണം എന്നോകെയാണ് ചര്‍ച്ച ..അങ്ങിനെ ഒരു ബസ്സ് നിര്ത്തി..ഇടിച്ചു കയറി ..സീറെല്ലാം ഫുള്‍ ..നോക്കുമ്പോള്‍ ചില സീറ്റില്‍ ഒന്നു അഡ്ജസ്റ്റ് ചൈതോകെ വേണേല്‍ ഇരികാം.. പക്ഷെ നമ്മളുടെ നോട്ടം കാണാത്ത രീതിയില്‍ സീറ്റില്‍ നിറഞ്ഞിരികയാണ് ...വീടിലെ സ്വീകരണമുറിയില്‍ ഇരിക്കുന്ന പോലെ .. അങ്ങിനെ ഒരുത്തന്‍ എണീറ്റ് ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി..എല്ലാരേം ഇടിച്ചിട്ടു അവിടെ കേറി ഇരുന്നു ..ഹൂ എന്തൊരാശ്വാസം ..അപ്പോഴാ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് ...ബസ്സ് എന്താ ഇഴഞ്ഞു പോകണേ.. ഹൂ നാശം ..ഇതെപ്പോ എതാനാവോ? എല്ലാ സ്റൊപിലും നിര്ത്തി നിര്ത്തി ...കഷ്ടം ..ഇതിലും ഭേദം നടക്കുകയായിരുന്നു ..അപ്പോഴാണ്‌ അടുത്ത് കമ്പിയേല്‍ തൂങ്ങി നില്‍ക്കുന്നവന്റെ നോട്ടം എന്റെ സീറ്റില്‍ ആണ് എന്ന് മനസ്സിലായത് ..ഇമ്മിണി പുളിക്കും (ഞാനൊന്നു അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്താല്‍ അവനിരിക്കാം) ..ഞാനാരാ മോന്‍ ..വേഗം പതുക്കെ കണ്ണടച്ച് ഉറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി.. ആ ഉറകം തുടരുകയാണ് ..ഞാന്‍ മാത്രമല്ല ..എല്ലാ മലയാളികളും ...